Terwijl ik rommelde in de houten lades met letters, cijfers en leestekens in avontuurlijke fonts, ontdekte ik wat ik ongeveer wilde maken. Ik bedacht hoe de print er ongeveer uit moest zien, maakte een ontwerp door de letters op de drukpers te leggen. Ik vertaalde mijn ideeën naar spiegelbeeld, werkte netjes en schoon (hmmm) en legde zorgvuldig het crispy, witte vel papier op de blokken. Ik gaf de slinger een slinger en het papier walste heerlijk over de blokken.

Ik lichte het blad op voor de ONTHULLING… EN TOEN… zag het ontwerp er toch heel anders uit dan ik me had voorgesteld. Omdat: het ontwerp er in ‘beeld’ toch anders uitzag dan in spiegelbeeld, omdat er toch nog een veegje andere kleur inkt aan een houtletter zat of omdat een van de letters een fractie was verschoven of omdat…

De bedreven drukkers noemen dit ‘de schoonheid van het toeval’. Maar als beginneling is het een pittige les in loslaten. En toch – net zoals wanneer je werkt in transitie – moet je die schoonheid van het toeval organiseren. Door simpelweg aan de drukpers te gaan staan. Door bij het drukken dingen uit te proberen. Patronen en motieven te bedenken, een ontwerp te maken, risico’s te nemen. En dan… openstaan voor alles wat er kan afwijken.

In transitie zit het ‘m in het nemen van die volgende stap; een actie of een proces ontwerpen. Je nek uit te steken. En dan, terwijl jij durft waar je collega’s misschien nog dralen… dan ook nog voor lief te nemen dat het resultaat VRIJWEL ZEKER anders gaat uitpakken dan jij had bedacht. Maar omarm de afwijking, want daarin zit misschien wel de belangrijkste les, het mooiste, nieuwe inzicht of de volgende innovatie.