aan de school waar mijn vader les gaf. Na een romantische verloving waarbij ze deels leefden in Gothenburg, deels op het eiland Marstrand, trouwden ze. Na hun huwelijk vertrokken ze naar Londen. Van daaruit emigreerden ze naar Nederland, waar mijn vader een baan vond aan de Rijksuniversiteit Leiden als docent Engelse literatuur.

De hutkoffer waar ze over geleund zitten, luidde een serie van overzeese emigraties in. Mijn zus Hjördis en ik hebben allebei nog zo’n hutkoffer van mijn ouders thuis staan; compleet met vrachtstempels.

Mijn zus en ik zijn dus tweetalig opgevoed. Of eigenlijk drietalig. Onze ouders brachten ons snel in contact met kindertjes in de buurt om Nederlands te leren. Ook groeiden we op met één been in de Nederlandse cultuur en het andere in de andere twee culturen. Dus: Sinterklaas, Heilig Abend én Boxing Day.

En ook al ervaarde ik natuurlijk ook wel eens wat kleine ongemakken van het ‘anders’ zijn (het Engelse accent van mijn vader was echt véél raarder dan dat van Barry Hughes op tv), ben ik vooral heel blij met mijn achtergrond. Het perspectief van ‘het kan ook anders’ zit in mij ingebakken. Het is niet voor niets dat ik nu als COMMUNICATIE-ACTIVIST wil bijdragen aan de ZACHTE OMWENTELING van onze gebarsten systemen.

Maar er zijn meer aspecten van mijn werk die ik écht aan mijn ouders te danken heb:

–Bij ons aan tafel werd altijd druk gediscussieerd. Mijn vader was als jonge man behoorlijk links; ging dikwijls in Hyde Park naar de anarchisten luisteren. Het activisme is me met de paplepel ingegoten.

–Mijn vader nam niets voor zoete koek aan. Bevroeg alles. Ik kijk ook altijd om me heen, observeer, stel vragen, ga gesprekken aan met heel verschillende mensen.

–Als kind moest ik altijd naar musea met mijn ouders. URENLANG. Niks aan vond ik toen, maar ik heb mijn liefde voor kunst, design en beeld eraan overgehouden. En dit is essentieel voor communicatie met plakkracht.

–Mijn vader schreef de mooiste gedichten en maakte prachtige collages. Ik geloof ook in het werken met artistieke vormen, oa. om de verbeeldingskracht aan te zetten.

–Mijn moeder droég de mooiste creaties. Ook ik vind het altijd een feestje om me mooi aan te kleden voor mijn werk.

Op 15 mei 2022 hebben we afscheid genomen van mijn vader. Op 5 november 2023 van mijn moeder. Ik gedenk ze dagelijks met veel liefde. En ik voel me dankbaar dat ik hun talenten, interesses en (af en toe quirky) eigenschappen gestalte kan geven in mijn werk.

Ik ben nogal stil geweest op mijn blog de afgelopen periode. Ik wil daar de komende tijd verandering in brengen. Maar ik wilde beginnen waar ik nu ben. Liefs, Esther