Sterker nog, des te gretiger waren we om aan de slag te gaan. Want als ik iets heb geleerd over mezelf de laatste weken, dan is het wel dat ik ervan houd om op creatieve wijze de mogelijkheden binnen de onmogelijkheden te ontdekken. En ik had het geluk dat ik werk met geweldige mensen die precies zo reageerden. Dus het was de afgelopen weken een feest van pionieren.
Door Esther Barfoot
We hebben niks afgelast. Mijn collega’s en ik. Er waren wel opdrachtgevers die zich afvroegen of bepaalde bijeenkomsten gecanceld moesten worden. Maar wij zeiden: ‘Nee. We doen ze gewoon online.’ Zelfs als die bijeenkomsten gaan over verbindingen leggen, het bouwen van vertrouwen, een beweging opzetten, dan nog kunnen ze gewoon online doorgaan.
Op creatieve wijze de mogelijkheden binnen de onmogelijkheden ontdekken.'
Met Paula Zwitser heb ik de communicatie voor Rotterdams Weerwoord over een andere boeg gegooid. Daarover schrijf ik binnenkort meer. Met Marianne Klerk heb ik onze verhalenaanpak in de Rotterdamse wijken gereset. En met Marjolijn van Eijsden heb ik verzonnen, vastgebeten en verdraaid hard gewerkt om de sessies die we gezamenlijk hosten naar online om te zetten.
Marjolijn en ik werken nu 4 jaar samen voor Rotterdams WeerWoord (en voorheen Water Sensitive Rotterdam), een beweging om Rotterdam voor te bereiden op klimaatverandering met bewoners, professionals, ondernemers en allerlei andere partijen in de stad. Maar pas in de zomer van 2019 zijn we samen als host/facilitator/procesbegeleider gaan optreden. En sindsdien is het gaan vliegen. Ook werken we nu als facilitator voor een andere beweging: Rotterdam Circulair.
Samen pushen we steeds om nieuwe werkvormen te ontwikkelen.'
Marjolijn is: power & love. Super charmant, heel grappig en scherp, en streng op het proces. Ik breng nog een extra dosis ervaring met verschillende bewegingen, creativiteit en journalistiek (vaak vragen we gewone mensen hun ongewone verhalen te delen). Samen pushen we steeds om nieuwe werkvormen te ontwikkelen, nieuwe manieren om interactie in de sessie te brengen en we gaan allebei altijd voor een hoge kwaliteit. We besteden veel TLC aan onze sessies, verzorgen ze tot in de puntjes. Hierdoor ontstaat een stevige, veilige en inspirerende omgeving om belangrijke en soms moeilijke gesprekken te voeren. Deze fijne, afwisselende bijeenkomsten dragen bij aan het enthousiasme van de aanwezigen om deel te nemen aan onze beweging.
En nu brengen we dit naar het scherm. En we settelen niet voor 2D. Wij willen dat onze bijeenkomsten net zo 3D aanvoelen als onze live bijeenkomsten. We willen door het scherm barsten en mensen de sensatie geven dat wij met zijn allen samen zijn, in een fysieke bijeenkomst.
We brengen beweging in onze sessies: nodigen de deelnemers uit op te staan voor hun schermen en te bewegen, springen, dansen, rennen en te spelen. En geloof me, voor onze deelnemers (veel ambtenaren binnen deze klus) is dit niet de gebruikelijke stijl van vergaderen. We hebben kampvuurgesprekken, interactieve sessies, break out sessies in alle vormen en maten. We geven opdrachten en laten mensen offline werken en daarna weer in de online plenaire sessie terugkeren. We doen creatief werk en gebruiken alle mogelijkheden die er zijn binnen en buiten de online tools die we gebruiken.
Veel van de transities waaraan we werken zijn gerelateerd zijn aan de huidige gezondheidscrisis.'
Center for Artistic Activism
En toen zag ik vorige week in de nieuwsbrief van het Center of Artistic Activism uit New York, waarvan ik fan ben: ‘Don’t Cancel! Adapt!!’ Ze schrijven dat veel van onze inspanningen en transities waar we aan werken, gerelateerd zijn aan de huidige gezondheidscrisis. Willen we deze situaties in de toekomst voorkomen, dan zijn de transities waaraan we werken broodnodig. ‘Specifieke evenementen moeten misschien worden uitgesteld, maar jullie campagnes en bewegingen moeten gewoon doorgaan. Nu is de tijd om het schijnbaar onmogelijke mogelijk te maken.’
Dit is zo waar! We moeten ons aanpassen aan de huidige omstandigheden. Geen blinde sprong maken in het ongewisse, maar bewust doordenken wat de huidige omstandigheden betekenen voor de beweging, voor de (potentiele) deelnemers en voor onze doelen. Maar don’t overthink it, blijf in beweging en probeer dingen… keep on moving!
Nawoord
Ik heb dit stuk vorig weekend geschreven en – zoals we inmiddels weten van deze en andere crises – de zaken stonden er deze week alweer heel anders voor. Marjolijn en ik waren voor de komende twee weken vier sessies in Zoom aan het plannen. En toen werd Zoom plotseling verdacht vanwege mogelijke veiligheidsrisico’s. Onze opdrachtgevers gaven ons te kennen dat we geen Zoom meer mochten gebruiken. (Ondanks herhaalde pogingen onzerzijds ze te overtuigen dat we het programma nodig hebben…) En een van onze bijeenkomsten, een pubquiz voor de deelnemers van onze beweging, stond al vier dagen later gepland.
We hadden de quiz in Zoom gepland, omdat we de break-out rooms waar Zoom over beschikt, wilden gebruiken als de teamtafels in de pub. Nu hadden we vier dagen de om een andere online tool te vinden die hetzelfde kon. Die vonden we niet. Dus besloten we twee tools te gebruiken: Webex voor de plenaire delen van de pubquiz. Dit vormde als het ware de pub zelf. En Microsoft Teams voor de teamoverleggen. Als het ware de teamtafels in de pub.
En… het werkte. De pubquiz was een groot succes. Mensen vonden het vooral heel gezellig. Ze hebben gelachen, ze hebben zich vermaakt met de vragen en de teamoverleggen, het een en ander opgestoken (onze klimaatvragen waren best pittig) en meest belangrijk, ze waren in verbinding met elkaar. En misschien lijkt dat niemendallig, maar in deze tijd waarin iedereen alleen thuis werkt en veel online meetings zakelijk, to the point, vermoeiend en eerlijk gezegd, best wel dodelijk saai zijn, was dat waar we op koersten. Want oprechte verbinding is nu eenmaal een essentieel onderdeel om met onze beweging vooruitgang te blijven boeken.
Nu zorgen dat we dezelfde verbinding tot stand brengen in de komende, meer inhoudelijke, bijeenkomsten.