Een golf van nieuwe, onafhankelijke bladen overspoelt de wereld. Een opvallende nieuwkomer is The Outpost, gemaakt in Beiroet, dat zich onderscheidt door z’n kritische toon. Het magazine schrijft onverbloemd over corruptie, het geweld en de ‘verslavende onverdraagzaamheid’ in de Arabische landen. Tegelijk zoekt het, te midden hiervan, naar de inspirerende verhalen en kansen ‘for a new Arab world’– verpakt in een smaakvol ontwerp met heldere infographics en op stylish mat papier gedrukt.
The Guardian concludeerde onlangs dat The Outpost zomaar een opvolger van The Economist zou kunnen worden. Magpile, een bekend Brits online verkooppunt van onafhankelijke bladen, nomineerde het blad in z’n eerste jaar meteen voor twee prijzen (Best New Magazine en Best Magazine Design).
Hoofdredacteur Ibrahim Nehme had geen ervaring met bladenmaken toen hij The Outpostopzette. Hij verzamelde een groep vrienden om zich heen, zij legden hun spaargeld bij elkaar en gingen aan de slag. We spraken hem per Skype, kort voor zijn komst naar Nederland.
In het voorwoord van het tweede nummer van The Outpost schrijf Ibrahim Nehme, vrij vertaald: ‘Het is slopend in de Arabische wereld te leven. Slopend, omdat wij, jonge Arabieren, beseffen dat onze pogingen door te dringen tot de gestagneerde politiek voortdurend falen; slopend, omdat we onze trots moeten inleveren, terwijl we opgroeien in deze verscheurde steden; slopend, omdat de intolerantie al onze gesprekken is binnengedrongen.’
Dat zijn donkere woorden op de eerste pagina van een blad dat ‘magazine of possibilities’ zegt te willen zijn.
Hoofdredacteur Ibrahim Nehme: „Het is nu eenmaal de context waarbinnen wij naar die ‘possibilities’ zoeken. Voordat ik begon met The Outpost stond ik op het punt Beiroet te verlaten. Ik voelde mij kreupel door het totale gebrek aan vrijheid. En dan is Beiroet nog een van de vrijere steden in het Midden-Oosten. De regering bepaalt hier wat je moet denken. Voor mijn gevoel kon ik nooit mezelf zijn. Nog afgezien van de stroomstoringen, de waterafsluitingen, de visa die ik moet aanvragen om mijn vrienden in naburige landen te bezoeken.
„Maar toen ineens begon de revolutie om ons heen. Het verlammende gevoel van onmogelijkheid brokkelde plotseling af. Iedereen werd enthousiast en hoopvol. Wij wilden iets creëren om die energie te vangen. Dit idee liet me niet meer los; ik moest blijven om iets te doen.”
Waarom kozen jullie de vorm van een magazine?
„Wij wilden de energie van de revolutie verder brengen door verhalen te vertellen. Door een discours over ‘mogelijkheden’ te plaatsen tegenover het voortdurende discours over de ‘onmogelijkheden’. Ik ben opgeleid als filmmaker, maar was de laatste jaren gegrepen door magazines als krachtig middel voor verandering. Magazines kunnen de tijdsgeest grijpen op een manier die weinig andere communicatiemiddelen bieden. Het zijn culturele artefacten, die ideeën, idealen, angsten, dromen, kansen en uitdagingen vastleggen en verspreiden.”
Hoe vat je het ‘discours van mogelijkheden’ in een bladformule?
„Ons blad is onderverdeeld in drie secties: ‘What’s happening’, ‘What’s not happening’ en ‘What could happen’. Het zijn drie stadia van waarschijnlijkheid. In de eerste sectie vertellen we over initiatieven van nu en actieve veranderaars. In de tweede sectie gaat het over onderwerpen die nog zó taboe zijn dat verandering nog ver weg lijkt. Het derde deel bestaat uit scenario’s voor mogelijke veranderingen.”
Van de Arabische Lente is inmiddels niet veel meer over. Welke mogelijke veranderingen zie je dan nog?
„Op straat zijn de protesten misschien verstomd, maar ondergronds gaat de revolutie gewoon door. Het zit hem in al die veranderaars die in de luwte werken. Zoals de eigenaresse van een café in Tunis, waar iedereen komt die niet in het pulletje past, de toneelspelers van Freedom Theatre die in Jenin op de Westoever kinderen van de straat halen voor theaterworkshops. De Iraakse hackers van Fikra Space die online hackerspace-ruimtes creëren waar mensen informatie kunnen uitwisselen en kunnen samenwerken. Of, wat we noemen de ‘offline hackers’: de mensen die barrières slechten, zoals Raqib die Palestijnse arbeiders over de grens helpt om werk te vinden in Israël. Of Obaidah, die aan het begin van de burgeroorlog journalisten Syrië binnensmokkelde. Bij elkaar vormen deze mensen een grote verandering die zich langzaam maar zeker ontwikkelt.”
Wat kan The Outpost voor hen betekenen?
„Alleen al in ons eerste jaar hebben wij heel veel van dit soort veranderaars gevonden; ik noem hen ook wel ‘wereldmakers’. Bijna allemaal werken ze in stilte en geïsoleerd van elkaar. Door ze in The Outpost bij elkaar te brengen, weten ze ineens van elkaars bestaan af en ontstaat er een platform voor verandering.
„In het nieuwste nummer van ons blad onderzoeken we het idee om een activistische pan-Arabische internetradiozender op te richten. We moeten ons meer met elkaar verbinden. The Outpost gaat vooral over ‘optimistisch zijn’. We vertellen verhalen, waardoor wij onszelf een andere Arabische toekomst kunnen voorstellen. Dat is niet alleen een fijn tijdverdrijf, maar ook een ongelooflijk belangrijke exercitie. Als individuen en samenleving moeten we ons eerst kunnen voorstellen wáár we heen willen, voordat we daar daadwerkelijk naartoe kunnen.”
Hebben jullie last van censuur?
„Het feit dat we in het Engels publiceren, helpt ons de censuur omzeilen. De censor veronderstelt dat alleen Arabische teksten een rol spelen in het vormen van collectief bewustzijn. We zijn ons er wel van bewust dat we een deel van de bevolking niet bereiken in het Engels. Daarom zijn we van plan een Arabische versie uit te brengen. We weten nog niet precies welke verhalen we daarin willen brengen, want in het Arabisch zijn we kwetsbaarder.”
Jullie zijn succesvol in het buitenland. Hoe komt dat, denk je?
„Voor een deel valt het samen met wereldwijde interesse voor ‘independent magazines’. De Arabische Lente heeft bovendien internationaal veel aandacht gekregen. Ook speelt mee dat onze strijd in de Arabische wereld in zekere zin een metafoor is voor een wereldwijde strijd tegen verouderde structuren en verstokte machtsbolwerken. Onze wereldmakers dienen als inspiratie voor de wereldmakers in het Westen of waar ook ter wereld. Of je nu strijdt tegen extreem kapitalisme of een autoritair regime – we zoeken allemaal naar manieren om de oude bolwerken af te breken.”