Sterker nog, sinds een jaar heb ik last van ANGST. Existentiële angst. Ik ben bang voor de gevolgen van klimaatverandering. Bang voor de gevolgen van massa-extinctie. Bang voor AI. Bang voor nog meer ongelijkheid id samenleving. Bang voor een politiek die zwarte schapen zoekt ipv de daadwerkelijke problemen aan te pakken. En vooral: bang om onze jongeren en jongvolwassenen en hun toekomst.

Angst is echt een rotgevoel. Aanvankelijk probeerde ik deze voortdurend weg te drukken. Maar ik heb besloten dat niet meer te doen. Ik wil me niet van de angst afkeren, maar JUIST NAAR DE ANGST TOEBEWEGEN.

Ik wil de angst meenemen in mijn werk. Want ik denk niet dat ik enige ben met deze angst. En ik denk dat het heilzaam is om de angst SAMEN in de ogen te kijken. Bijvoorbeeld, door groepsgesprekken of door rituelen te ontwikkelen. Dit kan in de BEWEGINGEN die ik help opzetten in organisaties.

Zodra ik besloten had mijn angst te omarmen, ontmoette ik Finn van den IJssel en Denissa Kasa. Finn doet de kunstacademie én studeert Politieke Filosofie. Denissa is een jonge MSc-gaduate en werkt voor een financieel bedrijf. Twee super getalenteerde, intelligente, creatieve, leuke en lieve jonge mensen. Die ook last hebben van angst.

En niet alleen angst, maar ook teleurstelling over de wereld die ze erven, verdriet om het verlies van de natuur en scepsis of dit goed gaat komen. En, zeggen ze: ‘Af en toe lees je wel berichten over klimaatangst bij jongeren, maar het is niet écht een thema. Dus dan moeten we het er zelf maar over hebben!’ Allebei hebben ze prachtige initiatieven ontwikkeld met ’n flinke dosis kunstzinnigheid.

Denissa ontwikkelde het project 20’s in the 20’s. Ze vraagt twintigers een essay, gedicht of kort verhaal te schrijven over hoe het is om nu twintiger te zijn. Ze wil er straks een boek van maken.

Finn heeft ‘Over Morgen’ gemaakt, een korte film over 3 jonge huisgenoten die verschillend dealen met de klimaatcrisis. En hij heeft ’n fantastische zine ontwikkeld, ‘Feel & Rise, Voelen & Opstaan’, waarvoor hij jonge mensen uitnodigt te schrijven, te dichten en beelden te maken over hun angst en verdriet over de eco-collapse, maar ook over hun inspiratie. Allemaal producties die raken.

Denissa, Finn en ik hebben afgesproken om elkaar te blijven ontmoeten, te blijven delen en van elkaar te leren. Ik koester deze nieuwe connectie.

Ken je ook jongvolwassenen met dit soort initiatieven? STEUN ZE! En laat het me weten!

Daarnaast: HEB JIJ OOK LAST VAN ANGST om de wereld? Geef jij het ’n PLEK IN JE WERK? HOE? Ik hoor graag!

❤️